Verlies en Rouw
Verlies kan zijn dat je door het overlijden van iemand een dierbaar mens moet missen, maar het kan ook het verlies van gezondheid of een scheiding zijn (het verlies van een gezin zoals het was) of een ander verlies waarbij iemand ondersteuning kan gebruiken. Iemand met een grote verlieservaring is in rouw en zal een nieuw pad gaan bewandelen zonder of gescheiden te zijn van die dierbare ander, of het leven met een ziekte moeten gaan accepteren.
Iemand in rouw vecht om de pijn en het verdriet te boven te komen en zijn leven weer op de rails te krijgen en nieuwe wegen te (her)vinden. Bij een groot verlies ontstaat er vaak een gemis van een stukje van jezelf, van je eigen identiteit. Het is keihard werken en op de achtergrond blijft het ingrijpende verlies altijd meetrillen.
Rouw kun je niet verwerken maar kun je wel verweven in je leven. Het is als bij een mooi tapijt: aan de bovenzijde zie je de prachtige patronen en als je het omkeert wordt zichtbaar waar de knopen gebroken en weer aan elkaar geknoopt zijn.
(Riet Fiddelaers-Jaspers: auteur van Jong verlies)
In rouw
Rouw is rauw, rauwe pijn.
Rouw hoort bij liefde.
Uit angst probeer je deze misschien te ontlopen,
maar zonder rouw kan het niet.
Weten dat het zo’n intense pijn doet,
omdat je zo van die ander hebt gehouden,
omdat de ander- of het andere- van zoveel betekenis voor je is.
Rouw is de pijn van liefde middenin je hart.
(Riet Fiddelaers-Jaspers: auteur van Met mijn ziel onder mijn arm)
Verweven in je leven
Betekenisvol verlies
Het verlies en het afscheid slaan een diepe wond die alleen kan genezen als je er goed voor zorgt en het tijd geeft. Het korstje dat in het begin op je wond komt, is kwetsbaar en gaat snel weer open. Je pijn wordt snel weer geraakt door iets wat gezegd wordt, een beeld op tv, een flard van een lied, een geur, een blik.
Bij een betekenisvol verlies kan de wond genezen. Toch blijft er altijd een litteken achter dat bij aanraking weer pijn kan doen. Dit litteken is vaak verborgen en voor anderen niet zichtbaar. Het verlies wordt verweven in het tapijt van je leven. Het gaat niet meer weg, het verlies hoort er voor altijd bij en vormt onlosmakelijk een onderdeel van je leven.
(Riet Fiddelaers-Jaspers: auteur van Met mijn ziel onder mijn arm)